بررسی مقایسه ای تأتیر روش تدریس کاوشگری و روش تدریس همیاری برخلاقیت دانش آموزان دخترپایه پنجم ابتدایی شهرستان بروجرد در درس علوم تجربی در سال تحصیلی 94-1393

تحقیق حاضر با هدف بررسی مقایسه ای تأثیر روش تدریس کاوشگری و روش تدریس همیاری برخلاقیت (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت، بسط) دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهرستان بروجرد در درس علوم تجربی انجام شد. این تحقیق به روش نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهرستان بروجرد درسال تحصیلی94- 1393 بودند که از میان آن ها60 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند که در 3 گروه 20نفری در گروه آزمایشی1 (گروه کاوشگری)،گروه آزمایشی2 (آموزش همیاری) وگروه کنترل جایگزین شدند. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به روش تصادفی بود.گروه های آزمایشی طی 8 جلسه ،آموزش مربوطه را دریافت کردند. جهت جمع آوری داده های آماری از پرسشنامه خلاقیت تورنس استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیری برای مقایسه دو گروه آزمایشی و گروه کنترل استفاده گردید. براساس یافته های بدست آمده فرضیه های پژوهش مبنی بر تفاوت بین میانگین خلاقیت (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت، بسط) در سه گروه دریافت کننده روش تدریس کاوشگری، همیاری وکنترل درسطح معناداری 01/0=? تأیید شد. نتایج نشان داد میانگین نمرات خلاقیت و چهار مولفه آن (سیالی، انعطاف، ابتکار و بسط ) در آزمودنی هایی که با روش کاوشگری آموزش دیدند به طور معنی داری از میانگین نمرات خلاقیت و چهار مولفه آن (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت، بسط) در آزمودنی هایی که با روش همیاری آموزش دیدند و گروه کنترل بیشتر است( 05/0p< ). انداره اثر محاسبه شده حاکی از آن است که روش کاوشگری بر مولفه ی ابتکار نسبت به سایر مولفه ها تأثیر بیشتری داشته است. واژگان کلیدی: روش تدریس کاوشگری، روش تدریس همیاری، خلاقیت.